miejscu, gdy zjawi się ta suka, popatrzeć, jak czeka na niego. Rozmowa telefoniczna z tą babką sprawiła, że serce zabiło mu żywiej, a w kroczu pojawiło się natrętne i przyjemne mrowienie, aż proszące się o uwagę. Siedział tyle czasu na tej parszywej łodzi, codziennie pocąc się ze strachu jak dziecko. Musiał upewnić się, gdzie jest Diaz, przed jakąkolwiek próbą zbliżenia się do tej kobiety. A to nie było proste. Szczęście jednak uśmiechnęło się do Artura: jeden z rybaków wspomniał kuzynowi, że Łowca był w Matamoros i szukał Enrique Guerrero. Wiadomość ta była zarazem zła i dobra. Dobra - bo rybak potwierdził także, że Enrique zwiał na południe, co oznaczało zapewne, że Diaz podążył za nim. Zła - bo Pavon nie miał złudzeń: Diaz znajdzie Enrique, któremu nie można ufać w żadnej sprawie. A na pewno nie, jeśli chodzi o trzymanie języka za zębami. On chętnie sprzedałby diabłu własną matkę, choć znając Lolę, trudno było go za to winić. Pavon musiał założyć, że wszystko, co wiedział Lorenzo, wiedział także Enrique. A to oznaczało, że wkrótce dowie się i Diaz. To był idealny moment na zerwanie kontaktów z Gallagherem i rozpłynięcie się w powietrzu. Może Diaz zadowoli się połknięciem grubej ryby i pozwoli ujść płotkom. Niestety, facet miał sławę człowieka równie bezwzględnego, co wytrwałego i nieustępliwego. On nie pozwalał ujść nikomu. A Pavon nie mógł ryzykować, że an43 345 pewnego pięknego dnia stanie twarzą w twarz z tym szatanem. Jego pierwotny plan był pewniejszy: porwać kobietę, użyć jej jako przynęty, a potem usunąć Diaza. Tylko wtedy będzie naprawdę bezpieczny. Siedział więc w knajpie, czekając i czekając, kojąc nerwy kolejnymi flaszkami piwa Victoria. Gdzie ona się podziewała? Czy był dla niej takim śmieciem, że nie pofatygowała się nawet przez granicę, aby go zobaczyć? Ułatwił jej wszystko maksymalnie. Co miał jeszcze zrobić, osobiście zapukać do drzwi? Przy czwartej flaszce doszedł do wniosku, że baba chyba jednak nie przyjdzie do knajpy Ostatecznie wchodziły tu tylko dziwki, no i takie, co szukają kłopotów. Noga porządnej kobiety nie postałaby w meksykańskiej knajpie, a ta suka była porządną kobietą. Klnąc pod nosem, podniósł się i ruszył do wyjścia. W połowie drogi zawahał się i zawrócił. Idiota! A jeśli zaparkowała samochód dokładnie przed wejściem? Byłoby to z jej strony głupie, ale możliwe. A on chciał zobaczyć ją, zanim ona dostrzeże jego, więc wyszedł tylnymi drzwiami. Obszedł knajpę dookoła, co nie było proste, bo budynki stały tu ściana w ścianę. Pavon musiał pójść śmierdzącą wąską alejką, na którą wychodziły kuchenne drzwi knajpy, dotrzeć do rogu, a potem wrócić główną ulicą. Trzymał się w cieniu, przemykając pod ścianami i kryjąc, za plecami przechodniów; kobieta będzie wypatrywać samotnego człowieka, nie grupy. Na szczęście ludzi tu nie brakowało, an43 346 szczególnie wieczorem. Większość stanowili tacy mężczyźni, z którymi przyzwoite kobiety z zasady się nie zadają.